Poetic.Night

Οι δικοί μου Les Miens (Our Ties) Our Ties Υπόθεση Ο Μουσά ήταν πάντα ευγενής, αλτρουιστής και πάντα έτοιμος να βοηθήσει την οικογένεια του αντίθετα με τον αδελφό του Ριάντ πετυχημένος και εύπορος παρουσιαστής αθλητικής εκπομπής στην TV, που χαρακτηρίζεται όμως, από την εγωπάθεια και την αδιαφορία του για τους κοντινούς του ανθρώπους και τη μνηστή του ακόμη. Μια οικογένεια με καταβολές από το Μαρόκο, που ζει στο Παρίσι έχοντας ενσωματωθεί πλήρως στη Γαλλική κουλτούρα, προσπαθεί να διατηρήσει τους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, την αίσθηση των εθίμων και συνηθειών της δικής τους πατρίδας. Οι ακατάλυτοι δεσμοί της οικογένειας —στο τέλος υπερισχύει η ειρήνη μέσω του παραμερισμού του εγωισμού, με τη φροντίδα για τους άλλους. Η επανένωση φέρνει πάλι κοντά τα τρία αδέλφια και τους γύρω τους - όσους παρέμειναν, (αναφορές στο χωρισμό των ζευγαριών), αυτή τη φορά δίχως τσακωμούς και πικρά λόγια... Σύνοψη Ο Μουσά απογοητευμένος από την εγκατάλειψη της γυναίκας του βγαίνει έξω να ξεσκάσει καλεσ...

Περί Ορέξεως... Jean-Pierre Bacri, Christiane Millet 👔 Le goût des autres 2000 Αφιέρωμα Ζαν-Πιερ Μπακρί (Jean-Pierre Bacri) —εξέχων ηθοποιός και συγγραφεύς (γ. Αλγερία 1951 - θ. Παρίσι 2021) Jean-Pierre Bacri, Anne Alvaro Υπόθεση 🎞 Γαλλικές ταινίες μια λίστα εδώ Περί Ορέξεως ν. 125 Τρεις άνδρες, τρεις γυναίκες διαφορετικού χαρακτήρος, δυνατοτήτων, προτιμήσεων. Ο Καστελά είναι ιδιοκτήτης μιας βιομηχανίας σιδερένιων βαρελιών στη Ρουέν, ο Μπρούνο είναι ο οδηγός του παίζει φλάουτο, ο Φρανκ είναι ο προσωρινός του σωματοφύλακας ενόσω διαπραγματεύεται ένα συμβόλαιο με Ιρανούς, η γυναίκα του Ανζελίκ είναι διακοσμήτρια ρομαντικών δωματίων και αγαπάει το σκύλο της. Ο συντηρητικός Καστελά προσλαμβάνει μια σαραντάχρονη ηθοποιό την Κλάρα να του διδάξει Αγγλικά και βρίσκει την ίδια και τη μποέμ ζωή της γοητευτικά ώστε να την ερωτευτεί. Είναι αυτός έρωτας λοιπόν; Τι θα του έλεγε αν της εκδήλωνε τον έρωτα του; Μέσω του Μπρούνο ο Φρανκ γνωρίζεται με τη Μανί σερβιτόρα που ανακατεύεται με τη διακίνη...

Η Λίμνη - Λαμαρτίνος Κύκνοι στη λίμνη 🌘 The Lake Η Λίμνη είναι το πιο όμορφο κι εκφραστικό τοπίο είναι το μάτι της γης κοιτώντας την ο παρατηρητής αναλογίζεται το δικό του βάθος ύπαρξης —Henry David Thoreau, Αμερικανός συγγραφεύς, φιλόσοφος νατουραλιστής "Η Λίμνη" του Λαμαρτίνου Πάντα λοιπόν θα τρέχο(υ)με προς άγνωστο ακρογιάλι θα καταποντιζόμεθα(στε) στου τάφου τη νυχτιά, χωρίς ποτέ έν’ απάνεμο μέσ’ στην ανεμοζάλη, ούτ’ ένα καταφύγιο στη βαρυχειμωνιά! [Συνομιλία με τη Λίμνη] Κοίταξε, λίμνη, κοίταξε! Δεν έκλεισ’ ένας χρόνος πο ’παίζε με το κύμα σου χαρούμενη, τρελή, και τώρα, τώρα ο δύστυχος, κάθομαι, λίμνη, μόνος στην πέτρα εδώ, όπου πάντοτε μας έβλεπες μαζί. Καθώς και τώρα, εμούγκριζες και τότε αγριεμένη κι εξέσχιζες τα στήθη σου στου βράχου τα πλευρά, ανήσυχη παράδερνες στην άκρη, θυμωμένη, κι εράντιζες τα πόδια της με τον αφρό συχνά. Θυμάσαι, λίμνη, μόνοι μας μια νύχτα εγώ κι εκείνη ελάμναμε (κουπί τραβάγαμε) άφωνοι οι φτωχοί στα κρύα σου νερά· τ’ α...

Η Μασσαλιώτιδα Στα όπλα συμπολίτες! La Marseillaise Ο Εθνικός Ύμνος της Γαλλίας ( La Marseillaise ) - Μουσική, Στίχοι Claude Joseph Rouget de Lisle (1792). Σύνθεση Ύμνου την εποχή του Γαλλο - Αυστριακού πολέμου, γνωστός ως "το τραγούδι του Στρατού του Ρήνου". Ονομάστηκε Μασσαλιώτις εξ αιτίας του μεγάλου αριθμού (500) Μασσαλιωτών που ενώθηκαν ξεκινώντας από τη Μασσαλία για το Παρίσι, τραγουδώντας τον Ύμνο του 18ου αιώνα, στην επανάσταση του 1789 (έτος έναρξης). Σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης (κατάργηση της Μοναρχίας) ήταν το " Ελευθερία , Ισότης , Αδελφότης " ( Liberté, Egalité, Fraternité ). O Claude Joseph Rouget de Lisle ήταν αξιωματικός του Γαλλικού στρατού (1760-1836) Η ΜΑΣΣΑΛΙΩΤΙΣ Εμπρός σηκωθείτε παιδιά της πατρίδας η μέρα της δόξας έφθασε Ενάντια στην τυραννία το αιμάτινο λάβαρο σηκώστε Στα χωράφια με κραυγές άγριοι στρατιώτες θέλουν να πνίξουν τους γιους και τις γυναίκες σας Το αιμάτινο λάβαρο σηκώστε Εμπρός στη μάχη προχωρείστε, προχωρείστε με το βδελυρ...

Frivolous Prince Ζαν Κοκτώ - Πάμπλο Πικάσο στην Επίδαυρο Οι δύο μετρ του Σουρεαλισμού σε συνάντηση τους σε ένα ταξίδι στην Ελλάδα Ο Ζαν Κοκτώ υπήρξε συγγραφεύς - καλλιτέχνης γενικότερα στο έργο του αλλά και στη ζωή του. Ένας εκκεντρικός, σουρεαλιστής άνθρωπος που ποτέ δεν θέλησε να κρυφτεί από τους άλλους. Έργο του όπως η " Δαιμόνια Μηχανή ", αποτελεί μια παρακαταθήκη της Φιλοσοφίας για τη θέση του ατόμου μπροστά στο Πεπρωμένο του.  "Το πεπωμένο φυγείν αδύνατον" των Αρχαίων ρητών βρήκε τη σύγχρονη του έκφραση. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ' τη μοίρα του καθώς υπεράνω του βρίσκεται η θέληση ενός Αδυσώπητου Θεού. Αυτός ο Θεός κατά τον Κοκτώ στο θεατρικό του έργο, ονομάζεται "Δαιμόνια Μηχανή". Δεν είναι καλός ή κακός, αρέσκεται σ' ένα παιχνίδι καταστάσεων που το ονομάζει Μοίρα και όσο πιο επώδυνες είναι τόσο χαίρεται να τις απολαμβάνει... Κατά τον συγγραφέα πάντα του έργου...  Ο Κοκτώ είναι πηγαία, ειλικρινής όσο δεν παίρνει δίνοντας μια ερμηνεία γι...

7 Μαθήματα από το έργο του Μαρσέλ Προυστ Μαρσέλ Προυστ - Ζωγραφικό Μαρσέλ Προυστ - 7 Μαθήματα Η Λωράνς Γκρενιέ στηριζόμενη στην "προυστική" της εμπειρία και τις μαρτυρίες-περιγραφές, που περιέχονται στο έργο της "Αναζήτησης του χαμένου καιρού" συνάγει 7 μαθήματα ζωής που μπορεί ο καθένας να πάρει από αυτό το έργο. Είτε είναι λάτρης του Προυστ, είτε όχι, αναγνώστης ή όχι, αυτές οι απλές "συνταγές" θα του επιτρέψουν να ζήσει μια πιο γεμάτη ζωή, μια ζωή πιο πολυεπίπεδη. Ο Προυστ, ο "διαθλάστης της ζωής", που οδηγεί στην κατανόηση του εαυτού και του κόσμου, ο βαθύς αναλυτής της ανθρώπινων συναισθημάτων, τίποτε λιγότερο από το ότι "της άλλαξε τη ζωή". Η "Αναζήτηση του χαμένου χρόνου", είναι η ιστορία της ανακάλυψης μιας κλίσης εφ' όσον στο τέλος ο αφηγητής κατανοεί πως η αργόσχολη ζωή του θα μετέβαλε το έργο του σε ένα αριστούργημα. Κι αυτό με κάνει κάθε φορά να δακρύζω μας λέει. Είναι βλακεία μου - η ίδια εξομολογείται. Ο καιρ...

Ελευθερία Ο Πολ Ελυάρ, Γάλλος ποιητής, υπήρξε εκ των ιδρυτών και στυλοβάτης κατόπιν της λεγόμενης σχολής του Σουρεαλισμού στην ποίηση, μεταξύ των Γκιγιόμ Απολινέρ, Αντρέ Μπρετόν, Αρτύρ Ρεμπό, Ζαν Κοκτώ και λοιπούς. Αρχικά είχε ενταχθεί στον ντανταϊσμό, για να μεταπηδήσει στη συνέχεια στον σουρεαλισμό... Paul Éluard 1895-1956 Paul Éluard Ελευθερία - Liberté Καρδιά - Αιματίτης λίθος Στο μαθητικό μου τετράδιο Στο θρανίο μου στα δένδρα Στον άνεμο στο χιόνι Γράφω το όνομα σου Στις σελίδες που διαβάζω Στις κενές σελίδες Σε στάχτες χαρτιά λίθους από αιματίτη Γράφω το όνομα σου Στις χρυσαφιές εικόνες Στα σπαθιά των πολεμιστών Στο στέμμα των βασιλιάδων Γράφω το όνομα σου Στη ζούγκλα της ερήμου Στις φωλιές στις καλαμιές Στην ηχώ των παιδικών μου χρόνων Γράφω το όνομα σου Στους αγρούς στους ορίζοντες Στα φτερά των πουλιών Στο μύλο των σκιών Γράφω το όνομα σου Στις λάμψεις της νύχτας Στο λευκό ψωμί των ημερών Στη διαδοχή των εποχών Γράφω το όνομα σου. Με τη δύναμη μιας λ...

Jean Cocteau Ζαν Κοκτώ Ζαν Κοκτώ (1889 - 1963) Ο άστατος πρίγκηπας Ο Ζαν Κοκτώ ( Jean Cocteau , 1889 - 1963) ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ζωγράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας από το 1954. Υπήρξε ένας από τους πιο πολυσχιδείς καλλιτέχνες του μεσοπολέμου, μέλος της γαλλικής πρωτοπορίας. Επιδόθηκε στην ανάπλαση και υπερρεαλιστική ερμηνεία των ελληνικών μύθων ( Ορφέας , Αντιγόνη , Οιδίποδας , Ολέθρια μηχανή ), θήτευσε στο ψυχολογικό θέατρο και ασπάστηκε το νεορομαντισμό. Από τις γνωστότερες ταινίες του είναι: Η πεντάμορφη και το τέρας και οι Τρομεροί γονείς (από το θεατρικό του έργο) Είμαι ένα ψέμα που λέει πάντα την Αλήθεια —Jean Cocteau La Machine Infernale, 1934 Ζαν Κοκτώ - Δαιμόνια Μηχανή, 1934 Περί του έργου "Δαιμόνια Μηχανή" Υπακούοντας στην προφητεία, ο Οιδίπους λύει το αίνιγμα της Σφίγγας, σκοτώνει τον πατέρα του και παντρεύεται τη μητέρα του. Η πανούκλα πέφτει στη Θήβα που έχει βασιλιά έναν άτιμο και ...

Το Μουσείο Φλωμπέρ και η ιστορία του Pavillon Flaubert - Croisset (Canteleu) Το καλοκαίρι του 1844 οι Φλωμπέρ εγκαθίστανται σε μια ιδιοκτησία ευρισκόμενη στις όχθες του Σηκουάνα, στην Κρουασέ που ανήκε στη νομαρχία του Καντελέ. Πρόκειται για μια δευτερεύουσα διαμονή της οικογένειας, η οποία περνάει τους χειμώνες στη Ρουένη. Μετά από τις νευρικές κρίσεις και τα πένθη του 1846, η Κρουασέ γίνεται προνομιούχος τόπος συγγραφής για τον Γκυστάβ. Μετά το θάνατο του η ανηψιά του Καρολίν Φράνκλιν Γκρου μαζί με το σύζυγο της - κατεστραμμένοι οικονομικά από μια πτώχευση πωλούν την ιδιοκτησία. Η μεγάλη κατοικία κατεδαφίζεται. Το μόνο που μένει είναι το μικρό οίκημα του κήπου που γίνεται λογοτεχνικό μουσείο. Μόνη μαρτυρία του τόπου όπου ο Φλωμπέρ έγραψε όλο του το έργο, το περίπτερο αυτό, φέρνει στο νου τον συγγραφέα και τους φίλους του που σύχναζαν εκεί: ο Γκυ Ντε Μωπασάν, η Γεωργία Σάνδη, ο Λουί Μπουιλέ, ο Εντμόν Ντε Γκονκούρ ο Εμίλ Ζολά κ.ά. Εκεί βρίσκονταν τα πορτρέτα της οικογένειας κα...

Εφηβος επιτηδευμενα μισανθρωπος Ο Γκυστάβ Φλωμπέρ είναι ακόμη έφηβος, δεκαέξι στα δεκαεπτά, όταν γράφει - το δεύτερο εξάμηνο του 1838 - τις "Aναμνήσεις ενός τρελού". Kάτω από τον αστερισμό του ρομαντισμού, του κυρίαρχου λογοτεχνικού ρεύματος εκείνων των ημερών, εγκυμονούν ήδη και μερικά από τα γνωρίσματα που θα τον καταστήσουν, δεκαετίες αργότερα, πατέρα του ρεαλισμού και πρόδρομο του μοντερνισμού. Δεν είναι εύκολο να κατατάξει κανείς αυτό το πρωτόλειο (1838, σε ηλικία 17 ετών!), σε κάποιο καθαρόαιμο λογοτεχνικό είδος. Στέκεται μετέωρο ανάμεσα στην αυτοβιογραφία και στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, στην εξομολόγηση και στην κατασκευή. Διόλου τυχαία δίχασε τους κριτικούς. Ο Αλμπέρ Τιμποντέ το χαρακτηρίζει «μια απλή αυτοβιογραφία και όχι μια μυθιστορηματική γραφή». Για τον Ζαν Μπρινό είναι «εντελώς αληθινό». Ο Πιέρ Ντοζ το εκλαμβάνει ως μια «αυτοβιογραφία άσχημα μεταμφιεσμένη». Ο Ζακ Ντουσέν, απεναντίας, ισχυρίζεται ότι η αφήγηση του Φλωμπέρ δεν ενέχει καμία αξία μαρτυρ...