Poetic.Night

Των ημερών μας αναμνήσεις κλαίνε κι αισθήματα Τρώες Είν' οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων είν' οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. Κομμάτι κατορθώνουμε κομμάτι παίρνουμε επάνω μας κι αρχίζουμε νάχουμε θάρρος και καλές Ελπίδες. Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά. Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει... Είν' οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη θ' αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, κ' έξω στεκόμεθα ν' αγωνισθούμε. Αλλ' όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, η τόλμη κ' η απόφασις μας χάνονται ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει κι ολόγυρα απ' τα τείχη τρέχουμε ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή. Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος. Των ημερών μας αναμνήσεις κλαίνε κ' αισθήματα Πικρά για μας ο Πρίαμος κ' η Εκάβη κλαίνε. Κωνσταντίνος Καβάφης [1905] Keywords #τείχη #συφοριασμένοι #τύχη #καταφορά #φυγή #πτώσις Τροία (Troy)

Όσο Μπορείς... Κωνσταντίνος Π. Καβάφης Κοχύλια και Νότες Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως τη θέλεις , τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μές την πολλή συνάφεια του κόσμου μες τις πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική. Κωνσταντινος Π. Καβαφης - 1913 Σχολιασμός : Το ποίημα αυτό είναι λίγων στίχων ωστόσο εμπεριέχει ένα μήνυμα, κάτι σαν "απόσταγμα" - που σε κάνει ώρες να σκέφτεσαι... Λέξεις κλειδιά: #ζωή #ομιλίες #ανοησία #φορτική Καβάφης - Όσο Μπορείς

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 1863-1933 Κωνσταντίνος Π. Καβάφης - Περιμένοντας τους Βαρβάρους Κεριά 1899 Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα- χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια. Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων τα πιό κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη, κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά . Δεν θέλω να τα βλέπω. Με λυπεί η μορφή των με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι. Εμπρός κυττάζω τ' αναμμένα μου κεριά. Δεν θέλω να γυρίσω να μη διώ και φρίξω τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει, τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν (Το έγραψε σε ηλικία 36 ετών) Κωνσταντίνος Καβάφης 1899

Κοιτάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο θυμήθηκα δυό ωραία γκρίζα μάτια που είδα θα 'ναι είκοσι χρόνια πρίν... ------------------------------------------------ Για ένα μήνα αγαπηθήκαμε. Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη, για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε. Θ' ασχήμισαν -αν ζεί- τα γκρίζα μάτια θα χάλασε το ωραίο πρόσωπο Μνήμη μου, φύλαξέ τα σύ ως ήσαν. Και μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτα μου αυτόν, ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψε. Κωνσταντίνος Καβάφης