Η καρδιά μου νοσταλγεί
Φύγε, η καρδιά μου νοσταλγεί Γιάννενα 1960 (φωτο Κώστας Μπαλάφας) Go, my heart homesicks Κώστας Καρυωτάκης "Φύγε, η καρδιά μου νοσταλγεί" Ελεγεία και Σάτιρες 1928 Φύγε κι άσε με μονάχο που βλέπω να πληθαίνει απάνω μου η νύχτα και βαθιά να γίνονται τα χάη Ούτε του πόνου η θύμηση σε λίγο πια δε μένει, κι είμαι άνθος που φυλλοροεί στο χέρι σου και πάει. Φύγε καθώς τα χρόνια κείνα εφύγανε που μόνον μια λέξη που ήταν στη ζωή για μένα σαν παιάνας. Τώρα τα χείλη μου διψούν το φίλημα της μάνας της μάνας γης κι ανοίγονται στο γέλιο των αιώνων. Φύγε, η καρδιά μου νοσταλγεί την άπειρη γαλήνη! Ταράζει και η ανάσα σου τα μαύρα της Στυγός νερά, που με πηγαίνουν, όπως είμαι ναυαγός εκεί στο απόλυτο Μηδέν, στην Απεραντωσύνη. Δέντρα μου, δέντρα ξέφυλλα στη νύχτα του Δεκέμβρη στη σκοτεινή βαθιά δεντροστοιχία, μαζί πηγαίνουμε, μαζί η μέρα θα μας έβρει ω ερημικά θλιμμένα μου στοιχεία. Αύριο, μεθαύριο, σύντροφοι θα μ' έχετε και φίλο, τα μυστικά σας θέλω να μου πείτε, μα όταν αργότερα φανεί τ