Poetic.Night

Αναρτήσεις

Περί ορέξεως...

- Μαρτίου 15, 2024

Περί Ορέξεως... Jean-Pierre Bacri, Christiane Millet 👔 Le goût des autres 2000 Αφιέρωμα Ζαν-Πιερ Μπακρί (Jean-Pierre Bacri) —εξέχων ηθοποιός και συγγραφεύς (γ. Αλγερία 1951 - θ. Παρίσι 2021) Jean-Pierre Bacri, Anne Alvaro Υπόθεση 🎞 Γαλλικές ταινίες μια λίστα εδώ Περί Ορέξεως ν. 125 Τρεις άνδρες, τρεις γυναίκες διαφορετικού χαρακτήρος, δυνατοτήτων, προτιμήσεων. Ο Καστελά είναι ιδιοκτήτης μιας βιομηχανίας σιδερένιων βαρελιών στη Ρουέν, ο Μπρούνο είναι ο οδηγός του παίζει φλάουτο, ο Φρανκ είναι ο προσωρινός του σωματοφύλακας ενόσω διαπραγματεύεται ένα συμβόλαιο με Ιρανούς, η γυναίκα του Ανζελίκ είναι διακοσμήτρια ρομαντικών δωματίων και αγαπάει το σκύλο της. Ο συντηρητικός Καστελά προσλαμβάνει μια σαραντάχρονη ηθοποιό την Κλάρα να του διδάξει Αγγλικά και βρίσκει την ίδια και τη μποέμ ζωή της γοητευτικά ώστε να την ερωτευτεί. Είναι αυτός έρωτας λοιπόν; Τι θα του έλεγε αν της εκδήλωνε τον έρωτα του; Μέσω του Μπρούνο ο Φρανκ γνωρίζεται με τη Μανί σερβιτόρα που ανακατεύεται με τη διακίνη

Η Λίμνη

- Μαρτίου 06, 2024

Η Λίμνη - Λαμαρτίνος Κύκνοι στη λίμνη 🌘 The Lake Η Λίμνη είναι το πιο όμορφο κι εκφραστικό τοπίο είναι το μάτι της γης κοιτώντας την ο παρατηρητής αναλογίζεται το δικό του βάθος ύπαρξης —Henry David Thoreau, Αμερικανός συγγραφεύς, φιλόσοφος νατουραλιστής "Η Λίμνη" του Λαμαρτίνου Πάντα λοιπόν θα τρέχο(υ)με προς άγνωστο ακρογιάλι θα καταποντιζόμεθα(στε) στου τάφου τη νυχτιά, χωρίς ποτέ έν’ απάνεμο μέσ’ στην ανεμοζάλη, ούτ’ ένα καταφύγιο στη βαρυχειμωνιά! [Συνομιλία με τη Λίμνη] Κοίταξε, λίμνη, κοίταξε! Δεν έκλεισ’ ένας χρόνος πο ’παίζε με το κύμα σου χαρούμενη, τρελή, και τώρα, τώρα ο δύστυχος, κάθομαι, λίμνη, μόνος στην πέτρα εδώ, όπου πάντοτε μας έβλεπες μαζί. Καθώς και τώρα, εμούγκριζες και τότε αγριεμένη κι εξέσχιζες τα στήθη σου στου βράχου τα πλευρά, ανήσυχη παράδερνες στην άκρη, θυμωμένη, κι εράντιζες τα πόδια της με τον αφρό συχνά. Θυμάσαι, λίμνη, μόνοι μας μια νύχτα εγώ κι εκείνη ελάμναμε (κουπί τραβάγαμε) άφωνοι οι φτωχοί στα κρύα σου νερά· τ’ α

Αντίο Πομπηία

- Δεκεμβρίου 03, 2023

Αντίο Πομπηία - Ο κόσμος είναι ένας Γιάννης Ρίτσος (γ. Μονεμβασία 1909 θ. Αθήνα 1990) Good bye Pompeii Γιάννης Ρίτσος - "Αντίο Πομπηία" 1978 Ο ρεαλιστής Ρίτσος Γεια σου Πομπηία Αντίο Πομπηία Σ' ευχαριστώ για τα ποιήματα που μου 'δοσες για τούτο το αργυρό κλειδί που μου 'δοσες να ξεκλειδώνω πάντα τα σύννεφα να μπαίνω πάλι στην ομορφιά και στον έρωτα Ναι, ο κόσμος πάντα είναι ένας και οι νεκροί θυμούνται Στέκονται στα παράθυρα τις νύχτες κοιτάζουν την αστροφεγγιά αναπνέουν αθόρυβα χαμογελάνε προς το θερμόμετρο του τοίχου. Στο ζερβί τους χέρι κρατάνε ένα μεγάλο κίτρινο λεμόνι κάθε τόσο το μυρίζουν ίσως για να εξουδετερώσουν τη ναυτία από τη ταλάντευση των φυλλωμάτων κι ύστερα το πετούν κάτω στο δρόμο. Τα λεμόνια κυλάνε ως τα λευκά γοβάκια της ανήλικης αειπάρθενης κόρης που στέκεται κάτω απ' το φανοστάτη Ναι, ο κόσμος πάντα είναι ένας. Ναι, ο κόσμος πάντα είναι ένας ... Γιάννης Ρίτσος Συλλογή [ Ο κόσμος είναι ένας ] 1978 Αποχαιρετισμός στην Πομπηία - Διαβάζει ο

Αποχαιρετισμός

- Δεκεμβρίου 03, 2023

Αποχαιρετισμός Farewell Τέλειωσαν πια τα ψέματα - δικά μας και ξένα Η φωτιά η παντάνασσα πλησιάζει Δεν μπορείς πια να ξεχωρίσεις αν καίγεται σκοίνος ή φτέρη ή θυμάρι. Η φωτιά πλησιάζει. Μαρμαρωμένη ησυχία μ' όλο που ακούγεται η έλευση της φωτιάς. Δεν είναι ώρα πια για πίσω. Πίσω και πλάι και πάνω το φράγμα της πέτρας. Μπροστά ένας μικρός ή ατέλειωτος θάνατος. Στη μέση εγώ Τι είναι ένας άνθρωπος κλεισμένος στη φωτιά και στην πέτρα; (2) Ίσως και να μπορούσα να γλυτώσω Ίσως μπορούσα ν' αντέξω την καταφρόνια ή τη συγνώμη ή και τη λησμονιά των άλλων. Γιάννης Ρίτσος Αποχαιρετισμός 1957 Αφιέρωση στον Γρηγόρη Αυξεντίου Αποχαιρετισμός - Γιάννης Ρίτσος Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ήταν Κύπριος πατριώτης που έπεσε για τον αγώνα για την Ένωση Κύπρου-Ελλάδας. Δολοφονήθηκε από τους Άγγλους

Καληνύχτα Καιτούλα

- Δεκεμβρίου 02, 2023

Καληνύχτα Καιτούλα Γιάννης Ρίτσος 1909-1990 Good night Kaitoula Λίγο πριν την έλευση του καινούγιου χρόνου 2024, ας σκεφτούμε την έλευση του καινούγιου χρόνου στη Μακρόνησο το 1950, παρέα με τον Γιάννη Ρίτσο " Άνεμοι, άνεμοι - βουίζει η τέντα μου - πλαταγιάζει μια άγρια θάλασσα - τόσο άγρια - κι όμως χτες το απόγευμα σ' ένα μικρό περίπατο στ' ακρογιάλι - είδα τους γλάρους - άσπροι, ήμεροι, ατάραχοι - ένα στεφάνι κρίνων στα μαλλιά της θαλασσας και της θύελλας. Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος. Φιλιά, φιλιά, Καιτούλα μου ". Ήταν λίγο πριν από την Πρωτοχρονιά του 1950 που έστελνε ο Γιάννης Ρίτσος το ταχυδρομικό δελτάριο με το παραπάνω κείμενο στην Καίτη Δρόσου. Εκείνη βρισκόταν στην Αθήνα. Ο ποιητής στη Μακρόνησο. Όμως και εκεί ακόμη μπορούσε να γυρίσει προς στιγμήν την πλάτη του στην κόλαση και να δει την ομορφιά. Είχε συλληφθεί τον Ιούλιο του 1948 και εκτοπιστεί στο Κοντοπούλι της Λήμνου. Στο κολαστήριο τον είχαν μεταφέρει τον Μάιο του 1949. Είναι συγκλονιστική η αλλη

Άσε με να φύγω

- Νοεμβρίου 23, 2023

Άφησε να φύγω Let me go Για τον έρωτα και το ανέφικτο του όταν δεν είναι αμοιβαίος, όταν έχει σπασμένες φτερούγες μίλησε και ο Γάλλος συγγραφεύς Marcel Proust. Ο έρωτας πληγώνει με τα βέλη του τον ίδιο που δέχεται το βέλος - πράγματι... Αλέκα Κανελλίδου - "12 Ερωτικές Στιγμές" Αλέκα Κανελλίδου - "Αναμνήσεις" Άσε με να φύγω σε παρακαλώ Όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ζω Έγινα σκιά σου και σ' ακολουθώ Και σ' ακολουθώ και σ' ακολουθώ Άσε με να φύγω σε παρακαλώ Έστω και για λίγο δώσ' μου τον καιρό Για ν' αποφασίσω τι ζητάς να βρω Τι ζητάς να βρω και δεν μπορώ Δώσ' μου τον καιρό τι ζητάς να βρω Είμαι μια σκιά δίπλα σ' ένα φως Κι έρχονται στιγμές που νομίζω πως Όσο κι αν σ' αγαπώ όσο κι αν σ' αγαπώ Πιο πολύ σε μισώ σε μισώ Άσε με να φύγω σε παρακαλώ Όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ζω Έγινα σκιά σου και σ' ακολουθώ Και σ' ακολουθώ Μα θα χαθώ Άσε με να φύγω σε παρακαλώ Όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ζω Έγινα σκιά σου και σ&

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου