Poetic.Night

Αντίο Πομπηία - Ο κόσμος είναι ένας Γιάννης Ρίτσος (γ. Μονεμβασία 1909 θ. Αθήνα 1990) Good bye Pompeii Γιάννης Ρίτσος - "Αντίο Πομπηία" 1978 Ο ρεαλιστής Ρίτσος Γεια σου Πομπηία Αντίο Πομπηία Σ' ευχαριστώ για τα ποιήματα που μου 'δοσες για τούτο το αργυρό κλειδί που μου 'δοσες να ξεκλειδώνω πάντα τα σύννεφα να μπαίνω πάλι στην ομορφιά και στον έρωτα Ναι, ο κόσμος πάντα είναι ένας και οι νεκροί θυμούνται Στέκονται στα παράθυρα τις νύχτες κοιτάζουν την αστροφεγγιά αναπνέουν αθόρυβα χαμογελάνε προς το θερμόμετρο του τοίχου. Στο ζερβί τους χέρι κρατάνε ένα μεγάλο κίτρινο λεμόνι κάθε τόσο το μυρίζουν ίσως για να εξουδετερώσουν τη ναυτία από τη ταλάντευση των φυλλωμάτων κι ύστερα το πετούν κάτω στο δρόμο. Τα λεμόνια κυλάνε ως τα λευκά γοβάκια της ανήλικης αειπάρθενης κόρης που στέκεται κάτω απ' το φανοστάτη Ναι, ο κόσμος πάντα είναι ένας. Ναι, ο κόσμος πάντα είναι ένας ... Γιάννης Ρίτσος Συλλογή [ Ο κόσμος είναι ένας ] 1978 Αποχαιρετισμός στην Πομπηία - Διαβάζει ο

Αποχαιρετισμός Farewell Τέλειωσαν πια τα ψέματα - δικά μας και ξένα Η φωτιά η παντάνασσα πλησιάζει Δεν μπορείς πια να ξεχωρίσεις αν καίγεται σκοίνος ή φτέρη ή θυμάρι. Η φωτιά πλησιάζει. Μαρμαρωμένη ησυχία μ' όλο που ακούγεται η έλευση της φωτιάς. Δεν είναι ώρα πια για πίσω. Πίσω και πλάι και πάνω το φράγμα της πέτρας. Μπροστά ένας μικρός ή ατέλειωτος θάνατος. Στη μέση εγώ Τι είναι ένας άνθρωπος κλεισμένος στη φωτιά και στην πέτρα; (2) Ίσως και να μπορούσα να γλυτώσω Ίσως μπορούσα ν' αντέξω την καταφρόνια ή τη συγνώμη ή και τη λησμονιά των άλλων. Γιάννης Ρίτσος Αποχαιρετισμός 1957 Αφιέρωση στον Γρηγόρη Αυξεντίου Αποχαιρετισμός - Γιάννης Ρίτσος Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ήταν Κύπριος πατριώτης που έπεσε για τον αγώνα για την Ένωση Κύπρου-Ελλάδας. Δολοφονήθηκε από τους Άγγλους

Καληνύχτα Καιτούλα Γιάννης Ρίτσος 1909-1990 Good night Kaitoula Λίγο πριν την έλευση του καινούγιου χρόνου 2024, ας σκεφτούμε την έλευση του καινούγιου χρόνου στη Μακρόνησο το 1950, παρέα με τον Γιάννη Ρίτσο " Άνεμοι, άνεμοι - βουίζει η τέντα μου - πλαταγιάζει μια άγρια θάλασσα - τόσο άγρια - κι όμως χτες το απόγευμα σ' ένα μικρό περίπατο στ' ακρογιάλι - είδα τους γλάρους - άσπροι, ήμεροι, ατάραχοι - ένα στεφάνι κρίνων στα μαλλιά της θαλασσας και της θύελλας. Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος. Φιλιά, φιλιά, Καιτούλα μου ". Ήταν λίγο πριν από την Πρωτοχρονιά του 1950 που έστελνε ο Γιάννης Ρίτσος το ταχυδρομικό δελτάριο με το παραπάνω κείμενο στην Καίτη Δρόσου. Εκείνη βρισκόταν στην Αθήνα. Ο ποιητής στη Μακρόνησο. Όμως και εκεί ακόμη μπορούσε να γυρίσει προς στιγμήν την πλάτη του στην κόλαση και να δει την ομορφιά. Είχε συλληφθεί τον Ιούλιο του 1948 και εκτοπιστεί στο Κοντοπούλι της Λήμνου. Στο κολαστήριο τον είχαν μεταφέρει τον Μάιο του 1949. Είναι συγκλονιστική η αλλη