Αναρτήσεις

Πρόσφατη ανάρτηση

Το Αηδόνι και το Τριαντάφυλλο

Εικόνα
Το Αηδόνι και το Τριαντάφυλλο Όσκαρ Ουάιλντ 🐦 🌹 The nightingale and the rose Το Αηδόνι και το Τριαντάφυλλο - Όσκαρ Ουάιλντ Αυτό που απλώνεται μπροστά μου είναι το παρελθόν. Είμαι αναγκασμένος να το κοιτάξω με διαφορετική ματιά, να κάνω τον κόσμο να το κοιτάξει με διαφορετική ματιά, να κάνω τον κόσμο να το κοιτάξει με διαφορετική ματιά, να κάνω το Θεό να το κοιτάξει με διαφορετική ματιά. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω αγνοώντας το τι θεωρώντας το ασήμαντο, ή εγκωμιάζοντας το, ή αρνούμενος το. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να γίνει αυτό είναι, να του προδώσω μια πληρότητα, με το να το δεχτώ σαν ένα μέρος της εξέλιξης της ζωής μου, και του χαρακτήρα μου, με το να σκύψω το κεφάλι σε κάθε τι που έχω υποφέρει. Μην ξεχνάς σε τι τρομερό σχολείο μαθητεύω. Και όσο μπορείς από μένα για να μάθεις την απόλαυση της ζωής και την απόλαυση της τέχνης. Ίσως να έχω εκλεγεί για να σου μάθω κάτι πολύ πιο υπέροχο - το νόημα της θλίψης και την ομορφιά της. " Το Αηδόνι και το Τριαντάφυλλο " ανήκει στη συ

Μέσα στα καπηλειά

Εικόνα
Μέσα στα καπηλειά... Σκηνικό Χθες Σκηνικό Σήμερα Inside the tavernas Μέσα στα Καπηλειά Κ. Π. Καβάφης 1863 - 1933 Μέσα στα καπηλειά και τα χαμαιτυπεία της Βηρυτού κυλιέμαι. Δεν ήθελα να μένω στην Αλεξάνδρεια εγώ. Μ' άφισεν ο Ταμίδης κ' επήγε με του Επάρχου τον υιό για ν' αποκτήσει μια έπαυλι στον Νείλο,  ένα μέγαρον στην πόλιν. Δεν έκανε να μένω στην Αλεξάνδρεια εγώ. Μέσα στα καπηλειά και τα χαμαιτυπεία της Βηρυτού κυλιέμαι. Μες σ' ευτελή κραιπάλη διάγω ποταπώς. Το μόνο που με σώζει σαν εμορφιά διαρκής, σαν άρωμα που επάνω στη σάρκα μου έχει μείνει, είναι που είχα δυο χρόνια δικό μου τον Ταμίδη,  τον πιο εξαίσιο νέο, δικό μου - όχι για σπίτι ή για έπαυλι στον Νείλο. Κ. Π. Καβάφης [Μέσα στα καπηλειά...] 1926 Notes Βηρυτός = πρωτεύουσα Λιβάνου, Αλεξάνδρεια = Β΄ μεγάλη πόλη της Αιγύπτου μετά την πρωτεύουσα Κάιρο.

Οι δικοί μου

Εικόνα
Οι δικοί μου Les Miens (Our Ties) Our Ties Υπόθεση Ο Μουσά ήταν πάντα ευγενής, αλτρουιστής και πάντα έτοιμος να βοηθήσει την οικογένεια του αντίθετα με τον αδελφό του Ριάντ πετυχημένος και εύπορος παρουσιαστής αθλητικής εκπομπής στην TV, που χαρακτηρίζεται όμως, από την εγωπάθεια και την αδιαφορία του για τους κοντινούς του ανθρώπους και τη μνηστή του ακόμη. Μια οικογένεια με καταβολές από το Μαρόκο, που ζει στο Παρίσι έχοντας ενσωματωθεί πλήρως στη Γαλλική κουλτούρα, προσπαθεί να διατηρήσει τους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, την αίσθηση των εθίμων και συνηθειών της δικής τους πατρίδας. Οι ακατάλυτοι δεσμοί της οικογένειας —στο τέλος υπερισχύει η ειρήνη μέσω του παραμερισμού του εγωισμού, με τη φροντίδα για τους άλλους. Η επανένωση φέρνει πάλι κοντά τα τρία αδέλφια και τους γύρω τους - όσους παρέμειναν, (αναφορές στο χωρισμό των ζευγαριών), αυτή τη φορά δίχως τσακωμούς και πικρά λόγια... Σύνοψη Ο Μουσά απογοητευμένος από την εγκατάλειψη της γυναίκας του βγαίνει έξω να ξεσκάσει καλεσ

Περί ορέξεως...

Εικόνα
Περί Ορέξεως... Jean-Pierre Bacri, Christiane Millet 👔 Le goût des autres 2000 Αφιέρωμα Ζαν-Πιερ Μπακρί (Jean-Pierre Bacri) —εξέχων ηθοποιός και συγγραφεύς (γ. Αλγερία 1951 - θ. Παρίσι 2021) Jean-Pierre Bacri, Anne Alvaro Υπόθεση 🎞 Γαλλικές ταινίες μια λίστα εδώ Περί Ορέξεως ν. 125 Τρεις άνδρες, τρεις γυναίκες διαφορετικού χαρακτήρος, δυνατοτήτων, προτιμήσεων. Ο Καστελά είναι ιδιοκτήτης μιας βιομηχανίας σιδερένιων βαρελιών στη Ρουέν, ο Μπρούνο είναι ο οδηγός του παίζει φλάουτο, ο Φρανκ είναι ο προσωρινός του σωματοφύλακας ενόσω διαπραγματεύεται ένα συμβόλαιο με Ιρανούς, η γυναίκα του Ανζελίκ είναι διακοσμήτρια ρομαντικών δωματίων και αγαπάει το σκύλο της. Ο συντηρητικός Καστελά προσλαμβάνει μια σαραντάχρονη ηθοποιό την Κλάρα να του διδάξει Αγγλικά και βρίσκει την ίδια και τη μποέμ ζωή της γοητευτικά ώστε να την ερωτευτεί. Είναι αυτός έρωτας λοιπόν; Τι θα του έλεγε αν της εκδήλωνε τον έρωτα του; Μέσω του Μπρούνο ο Φρανκ γνωρίζεται με τη Μανί σερβιτόρα που ανακατεύεται με τη διακίνη

Η Λίμνη

Εικόνα
Η Λίμνη - Λαμαρτίνος Κύκνοι στη λίμνη 🌘 The Lake Η Λίμνη είναι το πιο όμορφο κι εκφραστικό τοπίο είναι το μάτι της γης κοιτώντας την ο παρατηρητής αναλογίζεται το δικό του βάθος ύπαρξης —Henry David Thoreau, Αμερικανός συγγραφεύς, φιλόσοφος νατουραλιστής "Η Λίμνη" του Λαμαρτίνου Πάντα λοιπόν θα τρέχο(υ)με προς άγνωστο ακρογιάλι θα καταποντιζόμεθα(στε) στου τάφου τη νυχτιά, χωρίς ποτέ έν’ απάνεμο μέσ’ στην ανεμοζάλη, ούτ’ ένα καταφύγιο στη βαρυχειμωνιά! [Συνομιλία με τη Λίμνη] Κοίταξε, λίμνη, κοίταξε! Δεν έκλεισ’ ένας χρόνος πο ’παίζε με το κύμα σου χαρούμενη, τρελή, και τώρα, τώρα ο δύστυχος, κάθομαι, λίμνη, μόνος στην πέτρα εδώ, όπου πάντοτε μας έβλεπες μαζί. Καθώς και τώρα, εμούγκριζες και τότε αγριεμένη κι εξέσχιζες τα στήθη σου στου βράχου τα πλευρά, ανήσυχη παράδερνες στην άκρη, θυμωμένη, κι εράντιζες τα πόδια της με τον αφρό συχνά. Θυμάσαι, λίμνη, μόνοι μας μια νύχτα εγώ κι εκείνη ελάμναμε (κουπί τραβάγαμε) άφωνοι οι φτωχοί στα κρύα σου νερά· τ’ α

Αντίο Πομπηία

Εικόνα
Αντίο Πομπηία - Ο κόσμος είναι ένας Γιάννης Ρίτσος (γ. Μονεμβασία 1909 θ. Αθήνα 1990) Good bye Pompeii Γιάννης Ρίτσος - "Αντίο Πομπηία" 1978 Ο ρεαλιστής Ρίτσος Γεια σου Πομπηία Αντίο Πομπηία Σ' ευχαριστώ για τα ποιήματα που μου 'δοσες για τούτο το αργυρό κλειδί που μου 'δοσες να ξεκλειδώνω πάντα τα σύννεφα να μπαίνω πάλι στην ομορφιά και στον έρωτα Ναι, ο κόσμος πάντα είναι ένας και οι νεκροί θυμούνται Στέκονται στα παράθυρα τις νύχτες κοιτάζουν την αστροφεγγιά αναπνέουν αθόρυβα χαμογελάνε προς το θερμόμετρο του τοίχου. Στο ζερβί τους χέρι κρατάνε ένα μεγάλο κίτρινο λεμόνι κάθε τόσο το μυρίζουν ίσως για να εξουδετερώσουν τη ναυτία από τη ταλάντευση των φυλλωμάτων κι ύστερα το πετούν κάτω στο δρόμο. Τα λεμόνια κυλάνε ως τα λευκά γοβάκια της ανήλικης αειπάρθενης κόρης που στέκεται κάτω απ' το φανοστάτη Ναι, ο κόσμος πάντα είναι ένας. Ναι, ο κόσμος πάντα είναι ένας ... Γιάννης Ρίτσος Συλλογή [ Ο κόσμος είναι ένας ] 1978 Αποχαιρετισμός στην Πομπηία - Διαβάζει ο

Αποχαιρετισμός

Εικόνα
Αποχαιρετισμός Farewell Τέλειωσαν πια τα ψέματα - δικά μας και ξένα Η φωτιά η παντάνασσα πλησιάζει Δεν μπορείς πια να ξεχωρίσεις αν καίγεται σκοίνος ή φτέρη ή θυμάρι. Η φωτιά πλησιάζει. Μαρμαρωμένη ησυχία μ' όλο που ακούγεται η έλευση της φωτιάς. Δεν είναι ώρα πια για πίσω. Πίσω και πλάι και πάνω το φράγμα της πέτρας. Μπροστά ένας μικρός ή ατέλειωτος θάνατος. Στη μέση εγώ Τι είναι ένας άνθρωπος κλεισμένος στη φωτιά και στην πέτρα; (2) Ίσως και να μπορούσα να γλυτώσω Ίσως μπορούσα ν' αντέξω την καταφρόνια ή τη συγνώμη ή και τη λησμονιά των άλλων. Γιάννης Ρίτσος Αποχαιρετισμός 1957 Αφιέρωση στον Γρηγόρη Αυξεντίου Αποχαιρετισμός - Γιάννης Ρίτσος Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ήταν Κύπριος πατριώτης που έπεσε για τον αγώνα για την Ένωση Κύπρου-Ελλάδας. Δολοφονήθηκε από τους Άγγλους