Έρημη Χώρα - Thomas Eliot

Η έρημη χώρα (Desert Land) 1922

Θωμάς Έλιοτ - Έρημη Χώρα

Chimère - Χίμαιρα

Βράχια στη Βουλιαγμένη

Σίβυλλα τι θέλεις; respondebat illa: αποθανείν θέλω

Α΄. Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας
Μες απ' την πεθαμένη γη τις πασχαλιές σμίγοντας
Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας
Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.

5 Ο χειμώνας μας ζέσταινε, σκεπάζοντας
Τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας
Λίγη ζωή μ' απόξερους βολβούς.
Το καλοκαίρι μας ξάφνισε καθώς ήρθε πάνω απ' το  Σταρνμπέργκερζε
Με μια μπόρα -σταματήσαμε στις κολόνες, 

10 Και προχωρήσαμε στη λιακάδα, ως το Χοφγκάρτεν,
Κι ήπιαμε καφέ, και κουβεντιάσαμε καμμιάν ώρα
Bin gar keine Russin stamm' aus Litauen, echt deutsh.
Και σαν είμασταν παιδιά, μέναμε στου αρχιδούκα,
Του ξαδέρφου μου, με πήρε με το έλκυθρο, 

15 Και τρόμαξα. Κι' έλεγε, Μαρία,
Μαρία, κρατήσου δυνατά. Και πήραμε την κατηφόρα.
Εκεί νιώθεις ελευθερία, στα βουνά.
Διαβάζω, σχεδόν όλη τη νύχτα, και πηγαίνω το χειμώνα στο νότο.
Ποιές ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοί κλώνοι δυναμώνουν

20 Μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια; Γιέ του ανθρώπου,
Να πεις ή να μαντέψεις, δεν μπορείς γιατί γνωρίζεις μόνο
Μια στίβα σπασμένες εικόνες, όπου χτυπάει ο ήλιος,
Και δε σου δίνει σκέπη το πεθαμένο δένδρο, κι ο γρύλος ανακούφιση,
Κι η στεγνή πέτρα ήχο νερού. Μόνο

25 έχει σκιά στον κόκκινο τούτο βράχο,
(Έλα κάτω απ' τον ίσκιο του κόκκινου βράχου),
Και θα σου δείξω κάτι διαφορετικό
Κι απ' τον ίσκιο σου το πρωί που δρασκελάει ξοπίσω σου
Κι απ' τον ίσκιο σου το βράδυ που ορθώνεται να σ'ανταμώσει-

30 Μέσα σε μια φούχτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο.

Frisch weht der Wind
Der Heimat zu
Mein Irisch Kind,
Wo weilest du?

35 "Μου χάρισες γυάκινθους πρώτη φορά πριν ένα χρόνο-
Μ' έλεγαν η γυακίνθινη κοπέλα."
Όμως όταν γυρίσαμε απ' τον κήπο των Γυακίνθων,
Είταν αργά, γεμάτη η αγκάλη σου, και τα μαλλιά σου υγρά, δεν μπορούσα
Να μιλήσω, θολώσανε τα μάτια μου, δεν είμουν

40 Ζωντανός μήτε πεθαμένος, και δεν ήξερα τίποτε,
Κοιτάζοντας στην καρδιά του φωτός, τη σιωπή.
Oed' und leer das Meer.
Η κυρία Σόζοστις, διάσημη χαρτομάντισσα,
Είταν πολύ κρυολογημένη, μολαταύτα

45 Λένε πως είναι η πιο σοφή γυναίκα της Ευρώπης,
Με μια δαβολεμένη τράπουλα. Εδώ, είπε,
Είν' το χαρτί σας, ο πνιγμένος Φοίνικας Θαλασσινός,
(Να, τα μαργαριταρια, τα μάτια του. Κοιτάχτε!)
Εδώ 'ναι η Μπελλαντόνα, η Δέσποινα των Βράχων,

50 Η δέσποινα των καταστάσεων.

👉 Σχετικά εδώ