Η Νίκυ Χίλτον αγαπάει το μαύρο χρώμα. Σε αντίθεση με την αδελφή της (Πάρις) που συνήθως ντύνεται στα ροζ. Εδώ στους δρόμους του Παρισιού - super energetic!
(περισσότερα)
Γιώργος Σεφέρης - Ρίμα Κωνσταντίνος Παρθένης - Σπέτσες Ηλιοβασίλεμα Χείλια, φρουροί της αγάπης μου που ήταν να σβήσει χέρια, δεσμά της νιότης μου που ήταν να φύγει χρώμα προσώπου χαμένου κάπου στη φύση δένδρα... πουλιά... κυνήγι... Κορμί, μαύρο μες το λιοπύρι σαν το σταφύλι κορμί πλούσιο καράβι μου, που ταξιδεύεις; Είναι η ώρα που πνίγεται το δείλι και κουράζομαι ψάχνοντας τα ερέβη... (Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει). Γιώργος Σεφέρης Στροφή /1933 💦 Αρχική δημοσίευση Στροφή - Ρίμα εδώ Ανάλυση Ποιήματος : Αυτό το ποίημα ταιριάζει στις δύσκολες στιγμές που κάποιος περνάει... Αιτία γι' αυτές μπορεί να είναι διάφορα: Από τον θυμό που τον καταλαμβάνει για κάτι (κι αυτά είναι δεκάδες μικροπράγματα που εμφανίζονται που τους δίνεται μεγάλη σημασία) και αφορούν την κατάσταση τη συναισθηματική με τους άλλους, έως τα κακώς κείμενα που δείχνουν απειλητικά, δηλαδή την κατάσταση της τηλεόρασης, των εφημερίδων, της πολιτικής, της απομυθοποίησης των πάντων που πολλές φορές γίνεται
Κωστής Παλαμάς - "Χαλάσματα" Γύρισα στα ξανθά παιδιάτικα λημέρια, γύρισα στο λευκό της νιότης μονοπάτι, γύρισα για να ιδώ το θαυμαστό παλάτι, για με χτισμένο απ' των Ερώτων τ' άγια χέρια. Το μονοπάτι το 'πνιξαν οι αρκουδοβάτοι, και τα λημέρια τα 'καψαν τα μεσημέρια, κι ένας σεισμός το 'ριξε κάτου το παλάτι, και μες στα ερείπια τώρα και τ' αποκαΐδια απομένω παράλυτος - σαύρες και φίδια μαζί μου αδερφοζούν οι λύπες και τα μίση και το παλάτι ένας σεισμός το 'χει γκρεμίσει. 👇 Συλλογή "Η Ασάλευτη Ζωή" 1904 Πελεκάνος Κωστής Παλαμάς Πάτρα 1859 - Αθήνα 1943 💆 Περισσότερα για Κωστή Παλαμά εδώ Franz Liszt - Hungarian Rhapsody No 2
"Επί Ασπαλάθων..." Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει Giorgos Seferis - Επί Ασπαλάθων Ασπάλαθος (Calicotome villosa)=ακανθώδης θάμνος γνωστός από τα αρχαία χρόνια με τα κλαδιά του, τιμωρούσαν οι θεοί τους τυράννους στον Άδη. Ήταν ωραία στο Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού πάλι με την άνοιξη. Λιγοστά τα πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια και τους κίτρινους ανθούς. Απόμακρα με αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη. Γαλήνη. - Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον; Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια τ' όνομα του κίτρινου θάμνου δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς. Το βράδυ βρήκα την περικοπή: "Τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει " τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους και πήγαν και τον πέταξαν στα Τάρταρα κουρέλι". Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματα του
Σχόλια