Ωραίο φθινοπωρινό πρωί
Ωραίο Φθινοπωρινό πρωί
 |
| Κορυτσά - Αλβανία |
Να που μ' αρέσουν επί τέλους αυτά τα βουνά
μ' αυτό το φως
με δέρμα ρυτιδωμένο σαν την κοιλιά του ελέφαντα
όταν τα μάτια του στενεύουν απ' τα χρόνια.
Νά που μ' αρέσουν αυτές οι λεύκες, δεν είναι πολλές
σηκώνοντας τους ώμους μέσα στον ήλιο.
Οι αψηλοί γκέγκηδες οι κοντοί τόσκηδες
το καλοκαίρι με τα δρεπάνια
και το χειμώνα με τα τσεκούρια
κι όλο τα ίδια ξανά και ξανά, ίδιες κινήσεις
στα ίδια σώματα κόπηκε η μονοτονία.
Τι λέει ο Μουεζίνης στην άκρη του μιναρέ; για πρόσεξε
Έσκυψε ν' αγκαλιάσει μια ξανθή κούκλα στο πλαϊνό μπαλκόνι.
Αυτή ανεμίζει δυο ρόδινα χεράκια στον ουρανό
δεν παραδέχεται να τη βιάζουν
Ωστόσο γέρνει ο μιναρές και το μπαλκόνι σαν τον πύργο της Πίζας (...)
Αυτά έγραφε ο Σεφέρης από την Κορυτσά, το 1937
Περισσότερα: Γ. Σεφέρης - Ημερολόγιο Καταστρώματος Α΄ Ωραίο Φθινοπωρινό πρωί
Σχόλια