Ματωμένα Χώματα Έχει τύχει κι' έχω πάει πολλές φορές στο Κουσάντασι. Σε μια απ' αυτές η εταιρεία (εγκαίνια κρουαζιεροπλοίου Crystal της Louis Cruises / 7/'07) μας πήγε εκδρομή στην Άνω Έφεσο. Ήταν μια μαγευτική εκδρομή. Στον ανηφορικό φιδωτό δρόμο για το χωριό Κίρκιντζε τα μάτια γέμιζαν με τα χρώματα τ' ουρανού και της ελιάς, των πεύκων και των σχίνων του βουνού. Στο βάθος η θάλασσα στραφτάλιζε στον ήλιο του μεσημεριού. Το χωριό γεμάτο δένδρα ανάμεσα στις καφετιές στέγες, απλωνόταν απόκοσμο αλλά καθόλου σιωπηλό στην πλαγιά του λόφου. Στα στενοσόκακα, μαγαζιά με τη ντόπια πραμάτεια: Λάδι, ελιές, σαπούνια, υφαντά, ξηροί καρποί... Ένα τυπικά Τουρκικό παζάρι κι εκεί.
Στον πλάτανο όπου καθίσαμε θαρρείς κι ο χρόνος δεν είχε κυλήσει κι από μακριά θα ξεπρόβαλε η μικρή Διδώ με τις κοτσίδες. Στο νου μου η μεγάλη συγγραφεύς που βγήκε απ' αυτόν τον χαμένο πια Ελληνισμό της Μικρασίας, που τον ύμνησε, τον έκλαψε με δάκρυ πικρό σαν χάθηκε. Το βιβλίο της "
Αντίο Ανατόλια", ελληνικός τίτλος "
Ματωμένα Χώματα", θα μένει ανέπαφο απ' το χρόνο να μας θυμίζει τις Χαμένες Πατρίδες.
→
Αρχική Φωτο
Πηγή
